تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و غلظت عناصر کم مصرف اندام‌های گیاه گوجه فرنگی تحت تنش کادمیوم

آلودگی خاک به فلزات سنگین یک مشکل زیست محیطی عمده‌ای است که ممکن است سلامتی بشر و زیست بوم را به خطر بیندازند. به همین دلیل یک آزمایش با هدف بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد، اجزای عملکرد و غلظت عناصر کم مصرف گیاه گوجه فرنگی تحت تنش کادمیوم به اجرا درآمد. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گردید. فاکتور تلقیح با کودهای زیستی شامل سه تیمار :M1 باکتری ازتوباکترکروکوکوم + قارچ میکوریز + باکتری جنس آزوسپریلوم، M2: باکتری جنس باسیلوس + باکتری جنس سودوموناس + باکتری ازتوباکتر کروکوکوم + قارچ میکوریز، :M3 باکتری ازتوباکترکروکوکوم + قارچ میکوریز + باکتری جنس سودوموناس و M0 تیمار بدون تلقیح کود زیستی بود. فاکتور آلودگی خاک به کادمیوم دارای سطوح صفر، 5، 10، 20، 40، 80 میلی‌گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تلقیح خاک با کودهای زیستی عملکرد، اجزای عملکرد و غلظت عناصر کم مصرف گیاه را بطور معنی‌داری افزایش داد. بیشترین میزان عملکرد از تیمار کود زیستی M1 بدست آمد بطوری که با بقیه تیمارها تفاوت معنی‌دار داشت و در مقابل میزان عملکرد بدست آمده از تیمار کود زیستی M3 در حدی بود که با تیمار شاهد کود زیستی تفاوت معنی‌دار نداشت. ولی با اقزایش سطوح آلودگی خاک به کادمیوم غلظت عناصر کم مصرف، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه بطور معنی‌داری کاهش یافت. سطح 80 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک، عملکرد گوجه فرنگی را نسبت به سطح شاهد کادمیوم به میزان 67 درصد کاهش داد.